Waar is Nathan?
Na 23 jaar De Vennen..
Nathan Droge is 23 jaar onze rots in de branding geweest, maar sinds 1 december 2023 niet meer dagelijks te zien bij De Vennen. Wat is er gebeurd? Waar is Nathan? Hij is opnieuw begonnen. We hebben hem eind november geïnterviewd. Dit is Nathan’s verhaal.
Nathan:
57 jaar
23 jaar gewerkt bij De Vennen
Passie voor zwemles
Creatief en handig
Toe aan een nieuwe stap
Het geven van zwemles is echt mijn favoriete werk geweest.
Weet je waarom? Het gaat om het opbouwen van een vertrouwensband.
Ik heb toen met Peter Verhoof en Carola Embregts de gesprekken gehad. Die waren toen al werkzaam hier. Net als Jan van den Reijen.
De Vennen
Hoe ben je hier terecht gekomen?
Dat is met een omweg hoor. Ik heb als eerste de opleiding activiteitenbegeleider gedaan van 3 jaar. Toen kwam de dienstplicht van 1 jaar, dat was 1991. Ik werd opgeleid als hospik. 2 maanden lang. We gingen in Amersfoort op de hei kamperen en trainen. Na die twee maanden ben ik naar het Militaire revalidatiecentrum in Doorn gegaan. Allemaal zelf geregeld. Mooie was; er was geen budget. Dus alles wat ik bedacht en wilde, kon ik doen en werd geregeld.
Ik heb na mijn militaire dienst nog 10 jaar in de zorg gewerkt voordat ik bij De Vennen aan de slag ging. Als activiteitenbegeleider bij matig dementerenden. Ze wisten wat ze hadden maar echt plaatsen konden ze het niet. Dat was mooi omdat ze geen filter hadden. Ze waren puur in hun doen en laten. Daar ben ik mee gestopt omdat ik het steeds maar groeiende administratieve karakter van het werk niet prettig vond. Er was uiteindelijk te weinig tijd die ik met de mensen kon doorbrengen. Hetgeen wat het werk zoveel voldoenig gaf. Tijd voor wat anders dacht ik.
In 2000 ben ik stage gaan lopen bij zwembad De Vennen bij Dorothé. Ik was gestart met de opleiding zwemonderwijzer. Die heb ik helemaal afgemaakt in 7 jaar tijd. Het gehele zwemonderwijs dus. Daar ben ik wel trots op dat ik dat helemaal heb afgemaakt. In januari was de start van mijn stage en in mei werd ik al gevraagd of ik hier wilde komen werken. Nou dat wilde ik maar al te graag. Ik woonde hier in Dongen en was bewust deze carrière switch gestart.
Ik heb toen met Peter Verhoof en Carola Embregts de gesprekken gehad. Die waren toen al werkzaam hier. Net als Jan van den Reijen.
Wat heb je al die jaren gedaan bij De Vennen?
Ja vooral zwembad dus; er was nog niets anders. We maakte lange dagen in het bad met 600 / 700 man. Druk joh. Dan gingen we met tranende ogen van het chloor naar huis. Dat waren andere tijden, er was nog veel minder aan mogelijkheden qua vrijetijdsbesteding. Als je die aantallen vergelijkt met nu dan is dat echt een groot verschil.
Naast het therapeutisch zwemmen en de aquasporten zoals trimzwemmen en aquajoggen en de MBVO, is het geven van zwemles echt mijn favoriete werk geweest. Weet je waarom? Het gaat om het opbouwen van een vertrouwensband. Een band tussen docent en kind is magisch. Want heb je eenmaal het vertrouwen, dan kan je alles met het kind. Grappen als het kan, maar serieus zijn als het moet. Je kan er angsten mee overwinnen en succes door laten beleven. Prachtig is dat, die magie.
Aan wie heb je het meeste steun gehad?
Dat was in het begin Peter, die het vertrouwen gaf door mij al snel in dienst te nemen. Tijdens die eerste 2 moeilijke jaren was dat Dorothé, die mij enorm veel geleerd heeft. Zij had de ALO gedaan en wist echt heel veel en haar persoonlijkheid straalde rust en zekerheid uit.
Daarnaast is de cultuur ook wel het noemen waard. Cultuur kan je dubbel zien, maar ik bedoel het besef dat je zelf aan zet bent om er iets van te maken. Je krijgt veel gefaciliteerd, maar uiteindelijk ben je zelf verantwoordelijk voor je groepen, je werkzaamheden en de manier waarop je jezelf ontwikkeld binnen het bedrijf. Dat was toen zo, maar nu nog steeds.
Wat ga je missen bij De Vennen?
Het werken met kinderen. Daar blijf je jong bij. En ik kan dat goed. Maar je moet stoppen op je hoogtepunt en dat is voor mij nu het geval.
Het werken met vrouwelijke collega’s ga ik missen. Straks heb ik vrijwel alleen maar mannen als collega. Mijn vrouwelijke kant zal minder aangesproken worden. En ik heb hier altijd heel relaxed kunnen werken. Ik heb mijn eigen verantwoordelijkheid gepakt in wat ik deed, binnen de mogelijkheden die hier lagen.
Dat zal opnieuw bekijken worden bij mijn nieuwe baan. Ik werd aangesproken gisteren door iemand en die zei: ‘Goh, ik heb gehoord dat je weggaat?’ Ja zei ik en ze vervolgde: ‘Weet je, ik heb hetzelfde gedaan en wat mij het beste is bevallen is dat ik bij mijn nieuwe baan niet meer aangesproken werd omdat ik alles wist. Want ze weten je te vinden als je alles weet.’ Ik dacht toen, ja dat is ook wel fijn straks, dat ik in een nieuwe omgeving weer de ‘niet-alwetende’ ben en ik weer nieuwe dingen ga leren.
Wat zijn nu de grote verschillen met vroeger?
Vroeger kwam echt de jeugd van 14 zwemmen hier. Dat was een jaar of 7 lang. Dan kwam je met je meisje naar het zwembad. Dat is veranderd vanaf het moment dat je vanaf 16 jaar mocht drinken in de kroegen. Daarna kwamen de kinderfeestjes en de ‘drijf-in’ films kijken in het recreatiebad. Dus ja dat is wel echt veranderd, de jeugd opkomst.
Het was voorheen echt ouderwets, je kon nog roken binnen. Moet je eens voorstellen. En er waren geen mobieltjes, dus foto’s maken was er nog helemaal niet. Dat is nu een probleem, wat we vroeger niet hadden. Ik had een pieper om, in de tijd dat mijn zoon bijna geboren werd. Een pieper. Als je vraagt aan de jeugd of ze weten wat dat is krijg je een verbaasde blik.
De zwemlessen zijn wel van een hoog niveau hier. Ik heb de eerste 2 jaar echt wel moeilijke tijden gehad. Want ik wilde als starter wel meteen alles doen zoals de ervaren lesgevers dat deden. Nou je snapt dat dat nooit kan, je bent niet voor niets in opleiding. Maar dat gaf mij dus wel wat stress. Hoe moet je nou lesgeven? Dat is wel iets wat met de jaren groeit. Dat is dus voor mij persoonlijk wel veranderd met de jaren. Het vertrouwen in mezelf, wat komt met de jaren door kunde en ervaring.
Welke rol speelt sport en bewegen in jouw leven?
Vroeger heb ik veel gewielrend. IK heb Luik Bastenaken Luik 2 keer gereden. Verder eigenlijk niet veel, naast alles wat ik deed tijdens mijn werk. Squash deed ik vroeger ook. Nu niet meer. Ik heb geen idee wat ik ga doen straks als ik niet meer hier werk. Nou ik wil op de fiets naar mijn nieuwe baan gaan. Dat is al heel wat natuurlijk. En ook daar ben ik de hele dag in beweging, ik ga niet achter een bureau zitten.
Waarom een jobswitch op deze leeftijd?
Ik ging steeds meer denken over hoelang ik nog ‘moet’ tot mijn pensioen. En dat benauwde mij meer en meer. Want het vergt veel van je, lesgeven. Je moet een Cameleon zijn, die zich aanpast aan de situatie. De situatie is leidend en die volg je. In ieder geval, dat is hoe ik lesgeef. Dat kost veel energie.
Ik heb als grote passie en hobby werken met mijn handen. Houtbewerking het liefst. Ik klus graag. Ik ben handig. Ik heb mijn eigen veranda gebouwd, alle onderhoud in huis doe ik zelf. Als ik openhaard hout aan het zagen ben, wordt ik al blij. Ik heb nu de kans gekregen om een nieuwe afslag te nemen in mijn carrière, waar ik die passie kan gaan toepassen in mijn werk. En ik blijf graag zelf aan het roer. Ik maak beslissingen die op dat moment goed voelen. Zo ook deze. Ik sta er met meer dan 100% achter.
Wat ga je doen?
Ik ga houten bekistingen maken voor transport van zeer diverse producten en onderdelen. Dat is veelal maatwerk, dan komt de klant met het product en mogen wij bedenken op welke manier dat het beste getransporteerd kan worden. Dus we denken mee en voeren het uit. Heel creatief, binnen een familiebedrijf. Dus de sfeer is ook gemoedelijk. Er zijn doorgroeimogelijkheden. Het voelt goed. Ik heb er zin in.
Wat is je het meest bijgebleven?
Als je over 5 jaar de vraag krijgt; Wat is je het meest bijgebleven van de periode #bijdevennen, wat zou je dan zeggen?
Dat ik er wel trots op ben dat ik hier gewerkt heb. Dat ik heb gedaan wat ik deed. Dat ik weet dat ik op sommige momenten het verschil heb kunnen maken.
Wil je nog iets kwijt aan jouw oud collega’s?
Wat we doen is heel mooi. Want wij zijn één van de eersten het kind lesgeven. Het is zoeken naar hoe je het gaat doen. En naast dat je lesgeeft, zit er nog een factor bij; water. En water doet iets met een kind. Zo ook de grote ruimte met veel licht en geluiden om je heen. Met al die factoren en prikkels, kneed dan kinderen maar eens tot watervrije individuen. Ja wat wij doen is echt knap.